Pek çok kişisel gelişim kitabı fazlasıyla iddialıdır. Ticari kaygılarla yazıldıkları için bol bol gaz verirler. İçerikleri genelde boştur. Uygulanabilirliği zor öneriler içerirler. Çeviri olanlarında batı kültürüne göndermeler yapılır, doğal olarak bize çok yabancı örnekler verilir.
Oysa "Yaratıcı Zekanın Gücü" adlı bu kitap, hızlı okunabiliyor. Sayfa sayısı az, hap gibi. Her konu uzun uzadıya anlatılmamış. Yüzlerce madde, onlarca tanım içermiyor.
Beynin çalışma biçimini bilim açıkladıkça, psikolojimizi bozmadan(!), insanlık değerlerimizi kaybetmeden, yaratıcı yönümüzü nasıl geliştiririz diye düşünülüp yazılmış.
Doğru bildiğimiz eğitim ve öğretim yöntemleriyle farkında olmadan baskıladığımız yaratıcı düşünme yeteneğimizi yeniden nasıl ortaya çıkarabiliriz sorusuna cevaplar aranmış.
Yazarın dikkate değer alıştırma önerileri var. "Ben Cin ali bile çizemem" diyen arkadaşlara kesinlikle tavsiye ederim.
Yaratıcılığı ortaya çıkarmanın yöntemlerinı tartışırken "taklit" yoluyla öğrenme ile ilgili ilginç tespitler var. Bir bebeğin konuşmayı öğrenene kadar, anlamlı cümleler kurana kadar, aylarca, hatta yıllarca çevresindekileri taklit ettiğini biliyoruz. Yunus Emre, Türk edebiyatının en güzel eserlerini verdiği Türkçe'yi, farklı, mucizevi bir yöntemle öğrenmedi.
Tarihe damgasına vurmuş sanatçıların, buluşları ile dünyaya katkıda bulunan bilim insanlarının da durumunun farklı olmadığı anlatılılıyor. Tıpkı fikirleriyle 3500 karalama defteri dolduran Edison ve çoçukluğundan beri günde 10-18 saat arası çalışan Johann Sebastian Bach gibi.
Tony Buzan'ın 2001 yılında yurtdışında çıkan bu kitabını dilimize Beyhan Kurt çevirmiş. İlk baskı Temmuz 2003, elimdeki ikinci baskı ise Epsilon Yayıncılık'tan Ağustos 2003'te çıkmış. Pek tarzım olmadığı ve bilimsel dayanakları biraz belirsiz kaldığı için, on üzerinden altı ile değerlendirdim. Biri çıkar da: "Bilimsel makale oku o zaman" derse şişerim.
Oysa "Yaratıcı Zekanın Gücü" adlı bu kitap, hızlı okunabiliyor. Sayfa sayısı az, hap gibi. Her konu uzun uzadıya anlatılmamış. Yüzlerce madde, onlarca tanım içermiyor.
Beynin çalışma biçimini bilim açıkladıkça, psikolojimizi bozmadan(!), insanlık değerlerimizi kaybetmeden, yaratıcı yönümüzü nasıl geliştiririz diye düşünülüp yazılmış.
Doğru bildiğimiz eğitim ve öğretim yöntemleriyle farkında olmadan baskıladığımız yaratıcı düşünme yeteneğimizi yeniden nasıl ortaya çıkarabiliriz sorusuna cevaplar aranmış.
Yazarın dikkate değer alıştırma önerileri var. "Ben Cin ali bile çizemem" diyen arkadaşlara kesinlikle tavsiye ederim.
Yaratıcılığı ortaya çıkarmanın yöntemlerinı tartışırken "taklit" yoluyla öğrenme ile ilgili ilginç tespitler var. Bir bebeğin konuşmayı öğrenene kadar, anlamlı cümleler kurana kadar, aylarca, hatta yıllarca çevresindekileri taklit ettiğini biliyoruz. Yunus Emre, Türk edebiyatının en güzel eserlerini verdiği Türkçe'yi, farklı, mucizevi bir yöntemle öğrenmedi.
Tarihe damgasına vurmuş sanatçıların, buluşları ile dünyaya katkıda bulunan bilim insanlarının da durumunun farklı olmadığı anlatılılıyor. Tıpkı fikirleriyle 3500 karalama defteri dolduran Edison ve çoçukluğundan beri günde 10-18 saat arası çalışan Johann Sebastian Bach gibi.
Tony Buzan'ın 2001 yılında yurtdışında çıkan bu kitabını dilimize Beyhan Kurt çevirmiş. İlk baskı Temmuz 2003, elimdeki ikinci baskı ise Epsilon Yayıncılık'tan Ağustos 2003'te çıkmış. Pek tarzım olmadığı ve bilimsel dayanakları biraz belirsiz kaldığı için, on üzerinden altı ile değerlendirdim. Biri çıkar da: "Bilimsel makale oku o zaman" derse şişerim.
